Mijn airbrush verhaal.
Een paar jaar geleden was ik met mijn modelbouw schepen op een beurs in (op) Urk, daar stond Anne demonstraties te geven en ik heb daar met volle bewondering bij staan kijken en vond dit een uitdaging voor het spuiten van mijn modellen. Door mijn studie op dat moment heb ik het bewust een paar jaar vooruit geschoven maar vorig voorjaar gebeld of ik een keer een proefles kon doen.
Medio september belde Anne dat er tussen de corona maatregelen door plek was om langs te komen. Na een avondje streepjes en stipjes gemaakt te hebben zonder ooit een airbrush pistool vast gehouden te hebben kreeg ik het te pakken en heb mijn opgegeven voor de volledige cursus en de uitrusting aangeschaft. Na wat geoefend te hebben met planeten en Kinderdijk kwam de beruchte knikker, en slapeloze nachten kwamen om de schaduw in een keer goed te krijgen.
De volgende uitdaging was voor mij een oog met traan te maken en wat was ik trots op het eindresultaat en vooral door de betekenis voor mij erachter. Als ik er nu nog naar kijk wat je binnen een half jaar kan maken/leren vind ik dit gewoon super.
Toen begonnen met mijn indiaantje (squaw) en op het moment dat ik dit schrijf was ze net klaar en voor mij eigen de lat weer hoger gelegd met deze afbeelding. Je leert stap voor stap je eigen kunnen en groeit per week en gaat met je eigen elke keer weer een uitdaging aan met zeer vakkundige hulp van Anne .
Wat voor mij ook super is dat ik voor mijn werk onregelmatige diensten loop en daar met Anneke elke keer weer een oplossing voor vind voor een andere dag/middag.
Door de uitdagingen van het airbrushen en het maken van mooie afbeeldingen in een leuke en gezellige huiselijke sfeer en goede ondersteuning is het voor mij een grandioze hobby geworden. Mijn volgende project wordt een Amerikaanse zeearend.
en oh ja ik heb nog geen model er mee gespoten.
